1 — Методыка дапамагае больш глыбока ўплываць на аўдыторыю. Курс перастае быць проста наборам кантэнту і становіцца шляхам да мяккіх трансфармацый. Яго вынік — гэта не толькі новыя веды, але і змены ў жыцці чалавека.

2 — Методыка палягчае працу каманды. Яна дае ясны план для ўсіх, хто стварае курс: аўтараў, дызайнераў, метадыстаў. Гэта эканоміць час, сінхранізуе працу і дапамагае сабраць з розных элементаў адзін цэласны прадукт.

3 — Методыка пашырае аўдыторыю. Калі людзі адчуваюць вынік — яны давяраюць, вяртаюцца і рэкамендуюць курс іншым. Гэта працуе лепш за любую рэкламу.

У выніку методыка — гэта аснова курсу, якая робіць яго эфектыўным, жывым і патрэбным.

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна - і не баяцца іх. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці. Мы баімся, што робім працу дарэмна. Добрае рашэнне - змясціць фокус увагі са сваіх страхаў на тое, як камфортна і добра ўдзельнікам.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць. Можна папрасіць удзельнікаў паставіць пэўную рэакцыю з адказ на простае пытанне. Спачатку для размінкі: пастаўце любую рэакцыю, каб паказаць, што вы ў прынцыпе можаце карыстацца гэтай панэллю (калі гаворка пра вэбінары ў зум ці гугл-міт). Потым папрасіць паставіць рэакцыю, які ў вас настрой зараз. Потым прапанаваць тым, хто з выключанымі камерамі, апісаць свой стан: напрыклад, пастаўце 😮, калі вы не хочаце, каб вас распытвалі ці краналі. Так стане спакайней і вам, і ўдзельнікам, што выключаныя камеры - гэта окей.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спрыяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?

Яшчэ адзін спосаб - папрасіць паказаць у камеру нейкі прадмет, які ў полі зроку і які радуе вока, скажам, улюбёны кубачак ці асадку. Калі ёсць час, то распавесці пра яго. Калі гэта дарэчна, то раздзяленне на асобныя сесійныя залі таксама спрыяе таму, што ў малых групах людзі часцей уключаюць камеры.

А што калі вам прынцыпова, каб усе былі з уключанымі камерамі? Тады трэба папярэджваць пра гэта перад стартам мерапрыемства і паўтараць напачатку. Гэта мае сэнс толькі для некаторых тыпаў інтэрактыўных заняткаў (напрыклад, псіхалагічных ці моўных груп, крэатыўных практык).

Добрае, якаснае мерапрыемства патрабуе шчырай падрыхтоўкі. Але гэта не азначае, што вы мусіць "забіцца" распрацоўкай трэнінга ці майстар-класа. Яшчэ так бывае, што можна вельмі доўга працаваць над праграмай навучання - і пры гэтым не патрапіць у тое, што трэба аўдыторыі. Выдаткаваць шмат часу не азначае зрабіць добра аўтаматычна.

Каб аптымізаваць падрыхтоўку, скарыстайцеся двума ключавымі ідэямі:
1 - Пастаўце канкрэтную мэту, што зменіцца для ўдзельнікаў пасля навучання. Напрыклад, яны навучацца сартыраваць смецце, змогуць выкарыстаць 3 новыя прыёмы рэфлексіі на ўроках, зробяць персанальнага дапаможніка праз ChatGPT.

І як толькі вы паставілі мэту, сплануйце самы кароткі шлях, як яе дасягнуць падчас навучання. Як зацікавіць тэмай? Якая практыка дапаможа навучыцца гэтаму? Якая базавая тэорыя патрэбна? Калі нешта з запланаванага не вядзе да мэты, смела адмаўляйцеся ад гэтага.

2 - Нават самы крэатыўны майстар-клас мае пэўную ўнутраную логіку. Лепш адразу скарыстацца гатовай схемай навучання. Гэта той пакрокавы план, які дазваляе не толькі правесці цікавае мерапрыемства, але і зрабіць так, каб людзі вынеслі максімум.

1 — Стварыць бяспечную прастору. Людзі часта маўчаць не таму, што ім не цікава, а таму што баяцца памыліцца, выглядаць недарэчна або проста не ведаюць, ці можна тут быць сабой. Дапамажыце ім адчуць, што іх голас важны — праз простыя пытанні, падтрымку, згоду на маўчанне, калі яно патрэбнае.

2 — Паступова павялічваць ступень уключэння. Не пачынай з «хто што думае?», калі група яшчэ халодная. Спачатку — рэакцыі, галасаванні, жэсты, кароткія адказы ў чат. Потым — праца ў парах, малыя групы. І толькі пасля — агульныя абмеркаванні.

3 — Ацэньваць не людзей, а фарматы. Часам праблема не ў ўдзельніках, а ў тым, што ім складана або няўтульна менавіта ў гэтым фармаце. Можа, пытанне было занадта абстрактнае? Ці тэмп занадта хуткі? Добры трэнер не прымушае гаварыць — а дапамагае захацець уключыцца.

У выніку пасіўнасць — гэта не тупік, а запрашэнне паглядзець глыбей і наладзіць кантакт.

1 — Пачніце з патрэб, а не з уласнай ідэі. Спытайце ў патэнцыйных удзельнікаў: што іх турбуе? Чаго не хапае? Нават некалькі размоваў або кароткае апытанне могуць даць больш, чым гадзіны здагадвання. Калі няма магчымасці размаўляць, то паспрабуйце спраектаваць, уявіць сабе патрэбы гэтых людзей. І толькі потым адаптаваць змест пад патрэбы людзей.

2 — Стварыце аватар мэтавай аўдыторыі. Уявіце сабе канкрэтнага чалавека, які мог бы прыйсці на курс. Што яго/яе непакоіць? Як ён/яна гаворыць пра свае цяжкасці? Гэта дапаможа зрабіць курс больш эмпатычным і ў выніку прыцягальным. Чаму гэты чалавек можа баяцца прыйсці на курс? А што стане трыгерам, каб запісацца?

3 — Праверце гіпотэзы на ранніх этапах. Пратэстуйце ідэю праз міні-фармат: вебінар, серыю пастоў, кароткі ўводны модуль. Паглядзіце, хто адгукаецца і што працуе. Важна не запытвацца, якія тэмы цікавыя, а менавіта даследаваць дзеяннем.

У выніку вы ствараеце курс не для абстрактнай аўдыторыі, а для рэальных людзей — з іх патрэбамі, штодзённасцю і (не)жаданнем вучыцца.

Ёсць два ключавых фактара, якія спрыяюць папулярнасці курса ці любога іншага навучальнага мерапрыемства.

Першы фактар - сфакусаваць тэму, каб яна была сапраўды важнай для аўдыторыі. Выглядае як банальнасць, але часта выпадае з полю зроку. Напрыклад, чалавек з галіны экалогіі можа лічыць, што яго ці яе цікаўнасць (напрыклад, ахова птушак) такая крутая, што літаральна ўсім і кожнаму можа быць цікава і карысна. Але ў выніку на навучанне ніхто не прыходзіць. Гэта не азначае, што тэма дрэнная і што на такі курс нерэальна сабраць людзей. Зусім не. Але важна дапасаваць сваю экспертнасць і праблемы і інтарэсы людзей. Напрыклад, назіранне птушак магло б быць цікава бацькам з дзецьмі. Тады можна сфармуляваць тэму воркшопа: як правесці выходныя з дзецьмі цікава, назіраючы за птушкамі?

Калі вы добра сфакусавалі і апісалі тэму і патрэбу, то гэта ўжо будзе працаваць на вас. Людзі дзеляцца сапраўды карыснымі рэчамі з іншымі.

Як патрабіць у сэрцайка аўдыторыі? Для гэтага трэба яе вызначыць як мага больш вузка. Што гэта могуць быць за людзі: гендар, узрост, сямейны статус, цікаўнасці, прафесія? Якія штодзённыя задачы гэтыя людзі вырашаюць? Як вашая сфера экспертызы можа ўбудавацца ў іх жыццё і якую праблему вырашыць? Варта памятаваць, што ў людзей мала часу і шмат абавязкаў. Таму сапраўды спрацоўвае тое навучанне, якое звязана з рэчаіснасцю людзей.

Другі фактар - камунікацыя. Калі вы вызначыліся з аўдыторыяй, то падумайце, дзе і як гэтыя людзі карыстаюцца інфармацыяй. Якія соцсеткі выкарыстоўваюць, якія каналы ці іншыя медыя чытаюць, у якіх групах знаходзяцца? Хто мог бы параіць гэты курс? Якія ёсць групы ці суполкі, што распаўсюджваюць інфармацыю пра магчымасці навучання?

Паспрабуйце зрабіць кароткае апісанне вашай праграмы, каб схапіць галоўную праблему, якую людзі вырашаць. Гэта ваш прэс-рэліз, які можна распаўсюджваць.

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна і не баяцца. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спраяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна і не баяцца. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спраяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна і не баяцца. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спраяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна і не баяцца. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спраяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна і не баяцца. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спраяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна і не баяцца. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спраяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна і не баяцца. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спраяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна і не баяцца. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спраяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?

Вось тры правілы абыходжання з "чорнымі квадратамі":

1 - Прызнаць, што гэта нармальна і не баяцца. Людзі ўдзельнічаюць зараз ва анлайн-мерапрыемствах у вельмі розных абставінах. Часта ў чалавека можа быць рэальная патрэба ў гэты ж час пакарміць дзіцяці, напрыклад. Магчымасць быць за чорным квадратам у прынцыпе дае шанец паўдзельнічаць. Часта мы баімся "чорных квадратаў", бо яны ствараюць адчуванне адсутнасці кантролю, невызначаннасці.

2 - Пагуляцца з рэакцыямі, каб разварушыць.

3 - Выкарыстаць інтэрактыўныя прыёмы, якія спраяюць уключэнню камер. Напрыклад, можна правесці гульню "Уключыце камеру тыя, хто...". Спачатку трэба папрасіць усіх выключыць камеры, а потым прасіць уключаць тых, хто можа адказаць "так" на пэўнае пытанне. Можна задаць 3-4 пытанні, напрыклад, хто мае дамашніх жывёл, хто любіць вандаваць і г.д. Апошняе можа быць больш агульным і звязаным з трэнінгам: хто хоча навучыцца Х?